Την ολιγωρία μας θα την πληρώσουμε ακριβά

Έγινε γνωστό από διπλωματικές πηγές της Λευκωσίας ότι η Αγγλία, παρασκηνιακά, έπαιξε ενεργό ρόλο, παρασέρνοντας και αρκετές χώρες μέλη της ΕΕ που ταυτόχρονα είναι και μέλη του ΝΑΤΟ, να παραμείνουν στη φραστική καταδίκη και να μην στηρίξουν μέτρα επιβολής κυρώσεων εναντίον της Τουρκίας, ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 20 και 21 Ιουνίου, παρά την εισβολή στην ΑΟΖ κράτους-μέλους της Ένωσης.

Και όπως όντως είδαμε, τελικά, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν Λευκωσία και Αθήνα, το ανακοινωθέν της Συνόδου Κορυφής περιορίστηκε στη φραστική καταδίκη και δεν προχώρησε σε λήψη μέτρων για επιβολή κυρώσεων εναντίον της Άγκυρας. Άρα, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι για άλλη μια φορά η περίφημη αγγλική διπλωματία «έκανε καλά τη δουλειά» που της ανέθεσε η πολιτική ηγεσία της χώρας.

Ο νέος άξων από Βαλτική θάλασσα στην ανατολική Μεσόγειο, ένα προφητικό άρθρο

 

Ένας νέος πολλά υποσχόμενος γεωπολιτικός «άξων» βρίσκεται υπό σχεδίαση, στοχεύοντας τον γεωπολιτικό διαχωρισμό των εδαφών που βρίσκονται εντός των ιστορικών σφαιρών επιρροής Βερολίνου και Μόσχας. Πρόκειται για το γεωγραφικό σύμπλοκο που ξεκινά από τις ακτές του Αιγαίου, την Ήπειρο, τη Μακεδονία και τη Θράκη, προχωρά μέσω Βουλγαρίας ή Σκοπίων προς τη Ρουμανία, για να καταλήξει στην Δυτική Ουκρανία και από εκεί στις ακτές της Βαλτικής και τελικώς στην Πολωνία.

Ιωάννης Σ. Θεοδωράτος*
Δημοσιογράφος-Αμυντικός αναλυτής

Οι Αγγλοσάξονες (ΗΠΑ-Βρετανία) μετά από την γεωπολιτική τακτική συμμαχία Γερμανίας και Ρωσικής Ομοσπονδίας με επίκεντρο την ενέργεια, σκοπεύουν αρχικά να διαχωρίσουν και στη συνέχεια να αποτρέψουν τη γεωπολιτική «προσάρτηση» εδαφών, τα οποία ιστορικά διεκδικούνται από Βερολίνο και Μόσχα.

Δεν θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε την όλη στρατηγική κίνηση ως προσπάθεια συγκρότησης μιας νέας Rimland εντός της ανατολικής Ευρώπης, η οποία όμως θα είναι αμφίπλευρη, καθώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και παράλληλα δύο ισχυρές τάσεις.

Ελλάδα, κάτι σαν μπανανία…

Είναι δομικό χαρακτηριστικό αυτής της χώρας. Μετά την αποικιοποίησή της μέσω του χρέους που προέκυψε από το πρώτο δάνειο που συνάψαμε με τους Άγγλους το 1823, δύο μόλις χρόνια μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, και τη δολοφονία του Καποδίστρια από τα ίδια κέντρα που εξέδωσαν το δάνειο, οι Έλληνες πολίτες δεν διεκδικήσαμε ποτέ και με αξιοπρεπή τρόπο την ανεξαρτησία της Ελλάδας.

Χύθηκαν ποταμοί αίματος στους εθνικούς αγώνες, όμως πάντα η Ελλάδα ήταν μια απολύτως εξαρτημένη χώρα – κυρίως από την Αγγλία, και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τις ΗΠΑ-Αγγλία.

Ενωμένοι θα αντέξουμε

Eχουμε να λέμε στην Κύπρο ότι τα προβλήματα του νησιού, όχι μόνο τα πολιτικά, πηγάζουν και εκπορεύονται από το Λονδίνο. Η Βρετανία είναι η κατ’ εξοχήν εχθρική χώρα, η οποία σε όλα τα διεθνή φόρα βρίσκεται απέναντι από την Κυπριακή Δημοκρατία. Και δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι στις πλείστες των περιπτώσεων, οι Εγγλέζοι καταλήγουν να ξεπερνούν και τους Αττίλες. Το μίσος τους για οτιδήποτε το κυπριακό είναι απύθμενο και τα παραδείγματα είναι άπειρα.

Για πολλά χρόνια, η Αμερική κρατούσε τα σκήπτρα ως η χώρα-εχθρός της Ελλάδας σε επίπεδο πολιτικό και διπλωματικό.

«Επεισόδιο Νίκολσον». Ο Άγγλος πρέσβης που ταπείνωσε τον Χ. Τρικούπη και την ελληνική χωροφυλακή στην πλατεία Συντάγματος

Μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία της ελληνικής χωροφυλακής γράφτηκε τον Ιανουάριο του 1885, μόλις λίγα χρόνια μετά από την ίδρυσή της.

Η δυναμική και προκλητική συμπεριφορά του Άγγλου πρέσβη, Άρθουρ Νίκολσον, ανάγκασε δύο ενωμοτίες πεζών και έφιππων, να συγκεντρωθούν στο Σύνταγμα για να του ζητήσουν συγνώμη. Την απόφαση που είχε υποχρεωθεί να λάβει ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης, κάνοντας τις εφημερίδες να γράφουν για «δουλική συμπεριφορά, εθνικό εξευτελισμό και αγγλοκρατία». Δυστυχώς είχαν δίκιο, αλλά και ο Τρικούπης δεν είχε σχεδόν κανένα περιθώριο ελιγμού.

Αιτία για τις παράλογες απαιτήσεις του Άγγλου αξιωματούχου, ήταν ένα περιστατικό που είχε συμβεί λίγες ημέρες πριν, στον λόφο του Λυκαβηττού.

«Εχθρός» οι ανάπηροι

Κανείς δεν θα γλιτώσει από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα… κι όποιος δεν είναι με το μέρος της, είναι εχθρός της. Στη Βρετανία, μια χώρα που αποτελούσε το πλέον εύφορο έδαφος για πάσης φύσεως θατσερικούς πειραματισμούς (μέχρι που την αποκαθήλωσε ο μνημονιακός ευρωπαϊκός Νότος), ο νέος υπ. αριθμόν ένα εχθρός της κοινωνίας είναι… οι ανάπηροι. Τι να κάνουμε να «νοικοκυρέψουμε» (έτσι το λέμε τώρα) τα οικονομικά μας, σου έλεγε ο Κάμερον, από πού να κόψουμε, από πού να ράψουμε;

Paul Weston: «Καλημέρα σας κύριοι, νομίζω ότι τελικά είμαι… ρατσιστής!» – Μια εντυπωσιακή αντίδραση στην κατηγορία περί ρατσισμού

Η καταγγελία κάποιου ως ρατσιστή, ιδιαίτερα στην χώρα μας, όπου οι αυτοαποκαλούμενοι «προοδευτικοί» την προσάπτουν εναντίον οποιουδήποτε έχει αντίθετη άποψη με την δική τους για πολλά θέματα, είναι ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση. Από πλευράς προπαγανδιστικής τεχνικής, αυτό αποβλέπει στο να φέρει σε θέση σε άμυνας τον οποιονδήποτε αντίπαλο, να επηρεάσει το φρόνημά του για αντίσταση σε ένα θέμα και να τον παρουσιάσει στην κοινωνία ως ένα άτομο μειωμένου ηθικού κύρους.

Του Μάνου Ηλιάδη

Η προώθηση της τεχνικής αυτής, στο πλαίσιο κυρίως του προβλήματος των λαθρομεταναστών, έχει φτάσει στο σημείο να μη μπορεί να ανοίξει κανείς το στόμα του σε δημόσιο διάλογο, χωρίς να απολογηθεί εκ των προτέρων, με το γνωστό «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά…». Μία πλασματική κατάσταση αλλάζει, όμως, όταν έρχεται σε προφανή αντίθεση με την πραγματικότητα. Και αυτό, εκτός από αρκετές άλλες χώρες, ισχύει σήμερα περισσότερο για την Αγγλία, την χώρα με την πλέον φιλική μεταναστευτική πολιτική, όπου η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο.

Το Βασιλικό μωρό γεννήθηκε! Χέστηκα…

Μπορώ να πω ειλικρινά ότι είμαι περήφανος για το γεγονός ότι ρώτησα ποια γεννάει σήμερα, αφού αντιλήφθηκα ότι όλοι στο γραφείο ήταν στην τσίτα επειδή κάποια επρόκειτο να γεννήσει.
Η απάντηση που πήρα ήταν « Με κοροϊδεύεις; Η Kate Middleton!» Ουάου! Συγνώμη, θυμίστε μου γιατί θα πρέπει να με νοιάζει; Έχω σημαντικότερα πράγματα να κάνω στη ζωή μου από το να παρακολουθώ τη γέννηση ενός τυχαίου παιδιού στο Λονδίνο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου 370.000 μωρά γεννιούνται καθημερινά, αλλά η κοινωνία μας φαίνεται ότι ενδιαφέρεται μόνο για κάποιο που πραγματικά δεν επηρεάζει καθόλου τη ζωή μας. Με ενδιαφέρει περισσότερο για το πώς θα «ντύσω» τη σαλάτα μου το βράδυ.

Arab Spring….The End!

Η απότομη πολιτική απόσυρση του Κατάρ από τη διεθνή σκηνή ακολουθήθηκε μια εβδομάδα αργότερα, με την ανατροπή του Μοχάμεντ Μόρσι στην Αίγυπτο. Παρά το γεγονός ότι υπάρχει μόνο σύμπτωση των δύο γεγονότων, χωρίς σχέση του ένος με το άλλο, η εμφάνισή τους άλλαξε ριζικά το μέλλον του αραβικού κόσμου.

Ο Μοχάμεντ Μόρσι και ο Εμίρης Χαμάντ αλ-Θανί
Μέσα σε δύο εβδομάδες, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι, στους οποίους η Ουάσιγκτον είχε υποσχεθεί ότι να κυβερνήσουν τον αραβικό κόσμο, έχουν χάσει δύο από τους κύριους μοχλούς της εξουσίας τους. Ο Εμίρης Εμίρης Χαμάντ αλ-Θανί του Κατάρ αναγκάστηκε να παραιτηθεί στις 25 Ιουνίου και μαζί του ο εμπνευστής του Πρωθυπουργός HBJ. Στις 3 Ιουλίου, ο Πρόεδρος Μοχάμεντ Μόρσι ανατράπηκε από τον αιγυπτιακό στρατό, ενώ εκδόθηκαν γρήγορα εντάλματα σύλληψης κατά των κύριων ηγετών του αιγυπτιακού κινήματος, από τους οποίους ο ύστατος οδηγός της Αδελφότητας, Μοχάμεντ Μπαντιέ.