Ο Ερντογάν ΔΕΝ μαθαίνει Ιστορία! Οι… κατάρες δεν πιάνουν και οι συνέπειες θα φανούν παντού

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρέτζεπ Ταγίπ Ερντογάν, αναφερόμενος στην Αυστρία που τις προηγούμενες μέρες σήκωσε την σημαία του Ισραήλ στο κτίριο της πρωθυπουργίας, είπε ακριβώς τα εξής: “Το κράτος της Αυστρίας που σήκωσε την ισραηλινή σημαία στο κτίριο της πρωθυπουργίας, το καταριέμαι. Προφανώς το αυστριακό κράτος επιδιώκει να πληρώσουν οι μουσουλμάνοι για την γενοκτονία που εκείνοι έκαναν στους Εβραίους”.

“Κολλημένος” γενικώς στο δικό του παίγνιο ο Ερντογάν ξυπνά μνήμες που θα έπρεπε να θάψει βαθιά μέσα του. Δύο φορές οι Τούρκοι υπέφεραν στην Βιέννη, όπως και στο Βελιγράδι, στη Ζάντα, στο Πετροβαράντιν και σε δεκάδες ακόμα μάχες και αν δεν ήταν ο Λουδοβίκος ΙΔ της Γαλλίας ίσως σήμερα να μην είχες καν την Κωνσταντινούπολη υπό κατοχή.

Η ιστορία δεν διδάσκει τον Ερντογάν

Η Θράκη εις το έλεος των εθνοκτόνων – Οι Πομάκοι και οι ανόητοι

Tου Γεώργιου Εμ. Δημητράκη*

Τους Πομάκους τους γνωρίζομε όλοι. Οι ανόητοι κυβερνούν το Κράτος των Αθηνών, και αυτό το γνωρίζομε. Αλλά πρώτα ας μείνομε εις τους Πομάκους μας. Είναι πράγματι γεγονός, ότι δεν υπάρχουν επιστημονικώς αδιάψευστα στοιχεία περί της καταγωγής των. Κατά το δεύτερο ήμισυ του 19^ου αιώνος η Σόφια εκμεταλλεύτηκε το γεγονός αυτό και ισχυρίσθηκε, ότι οι Πομάκοι είναι εξισλαμισθέντες Βούλγαροι. Τον ισχυρισμό αυτόν τον απέρριψαν Βούλγαροι ιστορικοί ως ο καθηγητής Στρασιμίρωφ. Προηγουμένως, το 1789, ο Τσέχος καθηγητής Γίρατσεκ, διατελέσας υπουργός Παιδείας της Ηγεμονίας της Βουλγαρίας, κατέληξε εις το συμπέρασμα, ότι οι Πομάκοι είναι μάλλον Έλληνες. Εις το συμπέρασμα αυτό κατέληξε ο Γίρατσεκ βάσει γλωσσολογικών, μάλλον, παρά ιστορικών ερευνών. Έκτοτε η ιστορική έρευνα ξεπέρασε τα όρια που έθεσε η έρευνα του Γίρατσεκ.

Πόσες φορές στην Ιστορία μας κάναμε το χατίρι των Τούρκων

Της Μελίνας Κονταξή
Ιστορικός – Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού

Το 1930 με τη συμφωνία της Άγκυρας, εξισώνεται περιουσία αξίας 100δις δρχ (αξίας 1924) των Ελλήνων που ζούσαν στα πρώην οθωμανικά εδάφη, με τα 12,5 δις των μουσουλμάνων που κρίθηκαν ανταλλάξιμοι.

Μια από τις πτυχές της Ελληνοτουρκικής φιλίας ήταν η έξωση από την Θράκη 150 φιλελλήνων παλαιομουσουλμάνων που είχαν συνεργαστεί με τον ελληνικό στρατό στην Μικρά Ασία, γιατί μας το ζήτησε ο Κεμάλ. Εμείς φανήκαμε αχάριστοι και υποτελείς γιατί η κυβέρνηση πίστευε ότι ο Κεμάλ θα τηρούσε τις δεσμεύσεις του απέναντι στους Έλληνες που εξαιρέθηκαν από την συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών, παρόλο που οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης ήξεραν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να σεβαστούν οι Τούρκοι την υπογραφή τους και είχαν προειδοποιήσει τον Βενιζέλο για αυτό.

Νεοελληνική Φαυλοκρατία…

Γένεση και Ανάπτυξη

Τα πρώτα πενήντα χρόνια – Ένα φαυλοκρατικό πολιτικό σύστημα αποκρυσταλλώνεται

Μέχρις και τις παραμονές της Επανάστασης του ’21, η απόσχιση των κλεφταρματολών από το σώμα των καρτερικών ομοθρήσκων του και οι συχνές συγκρούσεις με τους Οθωμανούς δεν απέβλεπαν μόνο στη θεμελίωση χριστιανικού κράτους. Παράπλευρος στόχος ήταν η αυτονόμηση από τους μηχανισμούς της εξουσίας, η δημιουργία διατοπικού αρματολικού δικτύου στη βάση των τοπικοσυγγενικών δεσμών και, μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης, η προνομιακή ένταξη στην Οθωμανική τάξη πραγμάτων, στην οικονομία της βίας και της αυθαιρεσίας, που χαρακτήριζε την παρακμάζουσα Αυτοκρατορία.

Η αδιάλειπτη διεξαγωγή του Αγώνα επί δέκα συνεχή χρόνια συντέλεσε στην εδραίωση της εθνικής συνείδησης και πέραν του στενού κύκλου των διανοουμένων [1]. Παρά ταύτα, η δημιουργία αίσθησης νομιμοφροσύνης προς το νεοϊδρυθέν κράτος αποδείχθηκε δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, έργο.

Εκπληκτικές παρατηρήσεις για την Άμυνα από την αρχαιότητα…

Στην πόλη Γέλα της νοτίου Ιταλίας βρίσκεται ο τάφος ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες όλων των εποχών. Ο τάφος του Αισχύλου. Ο ίδιος ο Αισχύλος, ζήτησε να γραφεί στον τάφο του το παρακάτω επίγραμμα:

«Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεῦθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας• ἀλκὴν δ’ εὐδόκιμον Mαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.»

Που στα νεώτερα Ελληνικά μπορεί να μεταφραστεί ακολούθως σε:

«Τον γιο του Ευφορίωνα τον Αθηναίο Αισχύλο κρύβει νεκρόν το μνήμα αυτό της Γέλας το χορταριασμένο• την άξια νιότη του θα ειπεί του Μαραθώνα το άλσος κι ο Μήδος ο ακούρευτος οπού καλά την ξέρει.»

Είναι πραγματικά απορίας άξιο το γιατί μια από τις μεγαλύτερες μορφές του πνεύματος στην παγκόσμια ιστορία, ένας άνθρωπος που έγραψε το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο όλων των εποχών (τους Πέρσες), και έργα που αποτελούν ύμνους στον άνθρωπο, τη Δημοκρατία και τη γυναίκα (Ορέστεια , Ικέτιδες, κ.λπ.), επέλεξε σαν πιο σημαντικό πράγμα για το οποίο θα πρέπει να τον θυμόμαστε το ότι πολέμησε στον Μαραθώνα και «πελέκαγε» Μήδους.

Τα φαγητά των Αρχαίων Ελλήνων

Πόσο έχουν αλλάξει οι διατροφικές συνήθειες των νεοελλήνων σε σχέση με την αρχαιότητα; Υπάρχουν σήμερα κοινά φαγητά με τους αρχαίους Αθηναίους; Τα παραδοσιακά ελληνικά ποτά και τρόφιμα που είναι γνωστά σε κάθε γωνιά της γης,

ήταν εντελώς άγνωστα στην αρχαιότητα. Το ούζο που είναι διάσημο ελληνικό brand name οι αρχαίοι το αγνοούσαν, επειδή δεν γνώριζαν τον τρόπο της απόσταξης. Προϊόντα όπως η ζάχαρη, ο καφές, το ρύζι, οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι πατάτες δεν υπήρχαν στο καθημερινό τους τραπέζι.

«Οι τροφές των αρχαίων», γράφει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα τη ζωή στην κλασική Ελλάδα, «σκοπό είχαν να ερεθίσουν και όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα». Για τους αρχαίους το καλό φαγητό ήταν ιεροτελεστία και εκείνοι το τιμούσαν δεόντως. Στα συμπόσια τους τα τραπέζια ήταν γεμάτα πολλά φαγητά και το κρασί έρρεε άφθονο, νερωμένο με γλυκό ή θαλασσινό νερό και αρωματισμένο με δενδρολίβανο ή μέλι.

Η πολυπολιτισμικότητα και τα βιβλία των γειτόνων μας…

Τα τελευταία χρόνια άρχισε κάποιος προβληματισμός μεταξύ κορυφαίων αναλυτών, καθώς και κοινωνιολόγων και υποστηρικτών της πολυπολιτισμικότητας.
Οι κορυφαίοι αναλυτές των ΗΠΑ άρχισαν να προβληματίζονται και να θεωρούν πολύ πιθανό να σταματήσει η πορεία προς την παγκοσμιοποίηση και να ισχυροποιηθούν τα εθνικιστικά και θρησκευτικά κινήματα σε όλη την υδρόγειο. Αυτές και πολλές άλλες προβλέψεις περιλαμβάνονται στην έκθεση με τον τίτλο «Παγκόσμιες τάσεις με ορίζοντα το 2030», η οποία συντάχθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών των ΗΠΑ και δημοσιεύεται στο διαδίκτυο. Δεκαέξι υπηρεσίες πληροφοριών και αναλύσεων των ΗΠΑ συνεργάστηκαν με ειδικούς από όλον τον κόσμο σε τομείς όπως η εξωτερική πολιτική, η τεχνολογία, η δημοσιογραφία, η υγεία, οι κοινωνικές ανισότητες και κατέληξαν σε συμπεράσματα, όπως κάνουν κάθε τέσσερα χρόνια.

Οι Άνεμοι ως Θεότητες στην Αρχαια Ελλαδα

Οι Άνεμοι κι αυτοί σαν θεοί σαν τους τιμούν στην Αρχαία Ελλάδα με θυσίες και προσφορές, καθώς πολλές εκδηλώσεις της ζωής τους εξαρτώνται από τη βοήθεια τους. Ισχυρές είναι και οι πνοές των ανέμων στην Ησιόδεια Θεογονία. Στο έπος αυτό, όπου καταγράφεται η γένεση των θεών και η δημιουργία από αυτούς του κόσμου, οι φυσικές δυνάμεις, όπως οι άνεμοι, δεν είναι παρά προσωποποιημένες θεότητες, γόνοι θεών, που γεννούν κι αυτοί με τη σειρά τους άλλα δαιμονικά όντα.

Όταν στην «Ιλιάδα» ο Αχιλλέας προσφέρει τις νεκρικές τιμές στο φίλο του Πάτροκλο, και όλα είναι έτοιμα για να καεί το τοποθετημένο στην πυρά σώμα του Πατρόκλου, συμβαίνει να μην μπορεί να ανάψει η φωτιά. Ο Αχιλλέας τότε επικαλείται τους Ανέμους, τον Βορέα και τον Ζέφυρο, να έρθουν να ανάψουν τη φωτιά, και τους τάζει μεγάλες θυσίες. Την ευχή του Αχιλλέα ακούει η Ίρις, που ξεκινάει για την κατοικία των Ανέμων στη Θράκη. Τους βρίσκει όλους μαζεμένους σε συμπόσιο στο παλάτι του Ζέφυρου και τους λέει για την παράκληση του Αχιλλέα. Τότε οι δυο απ’ αυτούς, ο Βορέας και ο Ζέφυρος, ξεσηκώνονται με θεϊκή ορμή, διώχνουν τα σύννεφα και φτάνουν στην Τροία, όπου ανάβουν τη φωτιά φυσώντας δυνατά.

Διογένης ο Κυνικός

Διογένης ο Κυνικός, ο αναρχικός της αρχαιότητας: Υπάρχουν κάποιες μορφές μέσα στην πορεία των αιώνων, οι οποίες άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού. Άνθρωποι οι οποίοι μας κληροδότησαν μεγάλες αξίες, τις οποίες, δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να τις εκμεταλλευτούμε στο έπακρο. Όμως η άσβεστη μνήμη τους πάντα θα στέκεται αρωγός στην προσπάθειά μας να γίνουμε “αληθινοί” άνθρωποι. Διότι, όσο θα υπάρχει αυτή η αιώνια συντροφιά τους, τόσο θα διατηρείται ζωντανή και η ελπίδα της πνευματικής μας “ανάστασης”. Ο Κυνικός Διογένης υπήρξε πράγματι ένα “δαιμόνιο” πνεύμα, ένας άνθρωπος με όλη τη σημασία της λέξης, που με τη στάση της ζωής του μας έδειξε τον δρόμο προς την αληθινή ευδαιμονία. Το ελάχιστο που θα μπορούσαμε να πράξουμε είναι να τον ευχαριστήσουμε μέσα από τα βάθη της καρδιά μας.

Διογένης, λοιπόν, ο Σινωπεύς ή πιο απλά Διογένης ο Κύων, ο διασημότερος και μεγαλύτερος Κυνικός Φιλόσοφος. Γεννήθηκε περίπου το 400 π.κ.ε. αλλά κάποιοι θρύλοι αναφέρουν πως ήρθε στο φως τη μέρα που πέθανε ο Σωκράτης το 399 π.κ.ε. Όσο για τον θάνατό του και αυτός διαποτισμένος με αρκετούς θρύλους, λένε πως συνέβει το 323 π.κ.ε., την ίδια ημέρα που πέθανε ο Αλέξανδρος στην Βαβυλώνα.