Πωλείται θρησκεία, πατρίδα, οδοντόκρεμες, μοσχολίβανο, καρβουνάκια, Ξανθό Γένος

Παλαιότερα ήταν ο Γιώργης… Τώρα είναι ο Κυριάκος ο οποίος άλλωστε αναδείχθηκε πολιτικά από τον Γιώργη… Αμφότεροι τα έλεγαν, ως άλλος Μωυσής (φτου κακά ήταν Εβραίος), με τον Μεγαλοδύναμο ο οποίος δεν δίσταζε να τους δείξει τον ορθό, προς την μεγάλη της Ανατολής δύναμη δρόμο.

Και ο μεν, πλημμυρισμένος από τη θεία Χάρη συνέγραψε τους «Αγίους της Πίστεώς μας», ο δε πουλά αυθεντικά αντίγραφα του Τιμίου Ξύλου, απευθείας εισαγόμενα μέσω Αγίου Όρους από το Ισραήλ, μέσω ανηκόντων στο Ξανθό Γένος, κατά προτίμηση, μεσαζόντων.

Κακά τα ψέματα ο ξανθός ηγέτης είναι ευλογημένος. Κάθε τρεις και λίγο ήταν στο Άγιο Όρος και ασπαζόταν το χέρι του Εφραίμ. Στη Βόρεια Ελλάδα λέγεται πως έχει και τους δικούς του ανθρώπους. Λεπτομέρεια ότι σκάβει τα θεμέλια του Οικουμενικού Πατριάρχη ο οποίος του απάντησε μέσω Ουκρανίας. Γεωπολιτικό παίγνιο, άρα εξ ορισμού πολύπλοκο.

Πας μη ΣΥΡΙΖΑίος ακροδεξιός!

Οι αντι-δράσεις στις δράσεις της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν κάτι περισσότερο από αναμενόμενες και ως τέτοιες συμβαίνουν ανά την επικράτεια το τελευταίο χρονικό διάστημα. Η εξουσία, βλέπετε, ειδικά στην περίπτωση της μνημονιακής Ελλάδας, δεν έχει ιδεολογικό πρόσημο, όσο κι αν οι πρωθυπουργοί του Μνημονίου, της ίδιας δηλαδή οικονομικής συνταγής, προσπάθησαν να ιδεολογικοποιήσουν καθείς το δικό του αφήγημα.

Κι αν ο Γιώργος Παπανδρέου δεν πρόλαβε να καταλάβει και πολλά -αν και τούτο το σενάριο πολύ βολεύει τους «κηπουρούς» της αυλής του πρώην πρωθυπουργού και νυν συντρόφου του Αλέξη Τσίπρα και αφήνοντας στην άκρη την τεχνοκρατική αντίληψη του Λουκά Παπαδήμου, ο Αντώνης Σαμαράς ήξερε πολύ καλά τί έκανε. O τελευταίος αντιδρούσε μέσω διαφόρων παρα-πολιτικών τακτικισμών και συνάμα μετέτρεψε τη Χρυσή Αυγή σε τρίτη πολιτική δύναμη.

Κόψτε ρε την πλάκα ότι ανησυχείτε

«Να μη γίνουν ρυθμιστές οι χρυσαυγίτες». Έτσι ξεκίνησε η μέρα με τις εφημερίδες «ΕΘΝΟΣ» και «ΒΗΜΑ».
Στη συνέχεια πήραν την καραμέλα ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και ο Παπαδημούλης – ο οποίος απορώ γιατί χώνεται από τη στιγμή που ο Βενιζέλος δήλωσε: «Εγώ και ο Σαμαράς εγγυόμαστε τη σταθερότητα της χώρας».

Πρώτον, στους χρυσαυγίτες έδωσε την άδεια να γίνουν ρυθμιστές ο Άρειος Πάγος που δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ήξερε το βομβιστικό παρελθόν του Νίκου Μιχαλολιάκου κι έτσι τους έδωσε το δικαίωμα να συμμετέχουν στις εκλογές.

Δεύτερον, τους χρυσαυγίτες τους μετέτρεψε σε ρυθμιστές η ασυλία που τους παρείχε για όλα τα εγκλήματά τους η συγκυβέρνηση, μέχρι τη στιγμή που δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας.

Η ανιστόρητα ακραία επιλογή

Ζούμε ετεροχρονισμένα. Δηλαδή, ενώ είμαστε αντιμέτωποι με το παρόν μας, αντιδρούμε με τα αντανακλαστικά του παρελθόντος, αρνούμενοι τις ιστορικές εξελίξεις. Έτσι, κατά μια έννοια ζούμε εκτός Ιστορίας και τρέχοντος χρόνου, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σε μια μόνιμη σύγχυση. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που ο ελληνικός εμφύλιος συνεχίζεται άτυπα τόσο διά μέσου του πολιτικού μας λόγου όσο και με τις ευρύτερες αντιπαραθέσεις μας, κρατώντας μας καθηλωμένους σε ένα συγκρουσιακό παρελθόν στο οποίο η Αριστερά διατηρεί εν γένει ένα ηθικό πλεονέκτημα έναντι των δοσίλογων της Δεξιάς, που κυριάρχησαν λίγο πολύ έως και την πτώση της χούντας.

Οι ουσιαστικές αλλαγές της μεταπολί­τευσης, ωστόσο, με πρώτη και κύρια τη νομιμοποίηση του ΚΚΕ και την κατάργη­ση των φακελωμάτων, των «κοινωνικών φρονημάτων», την ιστορική αποκατάστα­ση της Εθνικής Αντίστασης και ένα σωρό άλλες σημαντικές μεταρρυθμίσεις, μοι­ραία συνέτειναν στο να ατονήσει η πάντα βολική επίκληση του αγωνιστικού ηρω­ικού παρελθόντος της Αριστεράς πάνω στο οποίο πολιτευόταν.

Με την ηθική αποκατάσταση της Αρι­στεράς επικράτησε και εμπεδώθηκε στη χώρα μας μια πολιτική ρητορική, η οποία βασιζόταν στην ουσία στη συναισθηματι­κή εκμετάλλευση του πολιτικού της πα­ρελθόντος, πράγμα που – εκτός των άλ­λων – δεν της επέτρεψε ποτέ να συνειδητοποιήσει και να αναγνωρίσει και τα δικά της μεγάλα σφάλματα και να αναλάβει τις ιστορικές της ευθύνες. Παρέμεινε πει­σματικά εκτός πολιτικής πραγματικότη­τας, ξεπερασμένη από τις ιστορικές εξε­λίξεις, να διαχειρίζεται τα εκλογικά της ποσοστά και την ιδιότυπη ηθική ασυλία που της παραχωρήθηκε απλόχερα μετά τη μεταπολίτευση.

Ω, θεϊκή ξεφτίλα!

• Εγώ εθνικοσοσιαλιστής; τι λέτε, κύριε ανακριτά μου; εγώ πίτσες πάω τα βράδια στους Πακιστανούς! σοκολατάκια στους μαυρούκους! Ποιος ΑδόλφοςΧίτλερ, κύριε ‘νωματάρχα μου; Ο μόνος Αδόλφος που γνωρίζω εγώ, έχει βουλκανιζατέρ στην Αγουλινίτσα – μάλλον Ολλανδός κομουνιστής είναι! το ξέρατε ότι έχει κομουνιστές στην Ολλανδία; πολύ καλά παιδιά, να τα γνωρίσετε! Γεια σου, ρε Μιχαλολιάκο! Λεβέντη της Ρούμελης, αστέρι της Μάνης!
• Ενας τοσοδούλης που απαρνήθηκε την ιδεολογία του, το κόμμα του, το καταστατικό του και κλαψουρίζει δημοκρατικά, ότι η Χρυσή Αυγή είναι ένα…δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα
• που βρίζει τη δημοκρατία κατά λάθος! Τι ‘ν’ τούτου δω, ωρέ; Παπάς, Κασιδιάρης κι άλλοι – ιδέαν δεν έχουν από βέσπα! ποιος Θανάσης; με τη δύναμη της σκέψης μου τον βάρηξα!
• Ωρέ τι λεβέντες είναι τούτοι; Στρίγκλες που έγιναν αρνάκια! κότες! – έτσι, μωρέ θα πάρουμε την Πόλη; Να φωνάζει η κόρη του Μιχαλολιάκου «χέστηκα» και να το εννοεί; Να του φέρνει η Ζαρούλια σφαίρα (μία) του φυρεράκου μέσα στη φυλακή και να εκλαμβάνεται η έρμη ως υπόθετο; Να βλέπουνε κοτζάμ φασίστες τον αγκυλωτό σταυρό και να τον φτύνουν; Τέτοιαξεφτίλα! Σφάξε με, αγά μου ν’ αγιάσω; ανάκρινέ με κυρ δικαστή μου, ναγλιτώσω;
• Κιοτήδες και δειλοί, αθύρματα! Με ποιους μιλάμε; Εμείς προερχόμαστε από ένα γένος που οι κομουνιστές του πήγαιναν στα εκτελεστικά αποσπάσματα φωνάζοντας «ζήτω η Ελλάδα», «ζήτω η Ελευθερία»! Εμείς ανήκουμε σε ένα έθνος που οι αντιφασίστες, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ανέβηκαν στον Ολυμπο! Εμείς είμαστε από έναν λαό που τραγούδησε τονσκοτωμένο Χριστό εργάτη στη Θεσσαλονίκη του 1936, σαν νέο παιάνα για τοψωμί και την παιδεία, σαν νέον Ακάθιστο για την τιμή και την αξιοπρέπεια! Με ποιους μιλάμε; με φίδια που κάνουν τα χέλια για να γλιστρήσουν; Με καρικατούρες φασιστών; ουδέποτε άλλοτε, ακόμη και ο πιο ηλίθιος εθνικισμός, δεν έχει ξεφτιλιστεί τόσον, όσον τον ξεφτίλισαν αυτοί οι δειλοί γελοίοι.
• Με ποιους μιλάμε; Ο,τι είχαμε να πούμε με τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής το είπαμε, και, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Αντιθέτως, όποιος συνεχίζει στον ίδιο ντόρο, ανήκει στον ίδιο κατιμά.
• Δεν με ενδιαφέρει το ποσοστό τους, αν είναι 5% ή 6%, για δύο λόγους: α) διότι με τέτοια ποσοστά δεν μπορούν να επηρεάσουν τα πράγματα και β) διότι, κάθε κοινωνία ένα τέτοιο ποσοστό κατιμά το έχει.
• Το ίδιο και η ελληνική κοινωνία. Μπορεί ως το πρόσφατο παρελθόν αυτό το ποσοστό να διαχεόταν μέσα στα πελατειακά κόμματα, αλλά πάντα υπήρχε, όπως η ΕΠΕΝ, η Εθνική Παράταξη κι άλλα ακροδεξιά σχήματα έχουν αποδείξει.
• Το πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή όταν ήρθε η σειρά της να εκφράσει αυτό το ποσοστό ήταν ότι προς στιγμήν φάνηκε πως πάνω σ’ αυτό, θα μπορούσε να επισυσσωρεύσει ένα μεγαλύτερο, εμφανίζοντας εαυτήν ως δύναμη αντιμνημονιακή, αντικαπιταλιστική, λαϊκή και αντισυστημική – τρίχες!
• Ανθρωπάκια που τους κάθισε ένα εκλογικό ποσοστό, βγήκαν στο φως να το διαχειριστούν και κάηκαν. Τι «αίμα και τιμή»; αίμα των υπονόμων κι ατιμία, ατιμία ανυπόφορη. Με ποιους μιλάμε; με δολοφόνους, μαχαιροβγάλτες και σωματέμπορους; – άλλη ιδεολογία δεν έχουν, την απαρνήθηκαν.
• Αυτοί που έκαναν τους καμπόσους στη Βουλή, που δεν αναγνώριζαν το Ολοκαύτωμα, που έβριζαν τους Εβραίους, τους αριστερούς, τους ομοφυλόφιλους, που αποκαλούσαν τους δημοκρατικούς «πούστηδες», αυτή
• η ντροπή του ελληνικού γένους και των ελληνικών γραμμάτων, μπροστά στους ανακριτές δήλωσαν ασβοί και κουνάβια. Υαινες που όταν δεν μπορούν πια να
• δαγκώσουν μέσα στις νύχτες, κρυμμένοι πίσω απ’ τα φουστάνιαεπίορκων αστυνομικών, το παίζουν τυφλοπόντικες που είδαν το φως το αληθινό κι έγιναν χαμστεράκια.
• Η Χρυσή Αυγή τέλειωσε! Ακόμα κι αν στις επόμενες εκλογές πάρει ένα 5% (που δεν το βλέπω), δεν θα ξέρει τι να το κάνει και θα το χάσει. Το πρόβλημά μας δεν είναι πλέον οι φασίστες που απεδέχθησαν γελοίοι, αλλά αυτοίπου πήγαν να τους χρησιμοποιήσουν. Οι ίδιοι που τώρα θα προσπαθήσουν να λεηλατήσουν τις ψήφους μιας δύναμης που δεν μπόρεσε να γίνει «σοβαρή», όπως
• και δεν μπόρεσε να παγιδεύσει την Αριστερά σε οδομαχίες στους δρόμους, εκτρέποντας τις εξελίξεις απ’ την ομαλότητα.
• Ο εύκολος «αντιφασισμός» τύπου ΠΑΣΟΚ δεν μας αφορά, πόσο μάλλον που τώρα πλέον τα άσπρα κολάρα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τους μελανούς χιτώνες. Ας σκληρίζουν στα πάνελ Πρωτοπαπάδες κι άλλοι –συγχωροχάρτι δια της πλαγίας, δεν θα λάβουν.
• Αλλά, αν ο ποπουλίστικος φασισμός των δρόμων κλονίσθηκε, οεγγενής φασισμός των σαλονιών του καπιταλιστικού συστήματος εξακολουθεί να δίνει τον τόνο στις αποφάσεις που λαμβάνονται. Το πρόβλημά μας είναι ο κ.Σαμαράς
• και τα (νέα) μέτρα που θα λάβει. Μέτρα καθ’ υπαγόρευσιν τωνΕπικυριάρχων, αλλά και εξ ιδίας πρωτοβουλίας των καθ’ ημάς Δυνατών. Εκεί
• βαράει το ταμπούρλο του ο μικρός τυμπανιστής, μέσα στο μυαλό του κ. Σαμαρά, των Βορίδη, Λαζαρίδη, Στουρνάρα κι όχι εκεί που κακαρίζουν οι κότες, στα ανακριτικά γραφεία…πηγη

ΣΤΑΘΗΣ στο enikos.gr

 

Αντιφασισμός της δεκάρας

• Άρχισαν οι «αριστερές» αγριότητες. Την «ανατομία» του συνήγορου υπεράσπισης του κ. Κασιδιάρη παρουσίασε χθες η «Εφημερίδα των Συντακτών». Την πολιτική ιστορία του δικηγόρου, τι καπνό φουμάρει, τι πολυπράγμων είναι και τα συναφή – σαν σφαγμένο βατράχι στο εργαστήριο ο συνήγορος υπεράσπισης, περάστε, κόσμε, να δείτε τι κουμάσι είναι..!
• Δηλαδή ο κ. Κασιδιάρης δεν δικαιούται συνήγορο; δεν δικαιούται υπεράσπισης; Δεν κόπτεται χρόνια τώρα -απ’ την εποχή του Διαφωτισμού- κάθε πολίτης δεξιός ή αριστερός για το ιερό δικαίωμα των κατηγορουμένων να υπερασπίζονται τον εαυτόν τους;
• Κι από πότε κάθε συνήγορος πρέπει να διαπομπεύεται; Από πότε ένας δικηγόρος που αναλαμβάνει την υπεράσπιση ενός πολίτη πρέπει να πληροί τις προδιαγραφές οποιουδήποτε τον κρίνει – δίκην «λαϊκού δικαστή»; Αν δεν είναι αυτό φασισμός, τι είναι φασισμός; Ή μήπως
• ξεχάσαμε τόσο γρήγορα την προσπάθεια διασυρμού της κυρίας Κωνσταντοπούλου απ’ το ΠΑΣΟΚ και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ, ως «συνηγόρου βιαστών;»
• Ομως δεν πρόκειται για κοντή μνήμη, αλλά για αμάθεια και εμπάθεια. Ήμουνα νιος και γέρασα παρατηρώντας (και νοιώθοντας τις συνέπειες) να ενδημούν και στην Αριστερά οι εξυπνάκηδες των δύο μέτρων και των δύο σταθμών. Εκείνων των λίγων έστω, αλλά ικανών
• να ταλαιπωρούν την πολιτική, τη λογική και την ηθική ενός ολόκληρου χώρου, όταν στους φόνους στη Μαρφίν φέρ’ ειπείν δεν έβλεπαν την ωμή φασιστική βία,

Επιτέλους…το απόστημα έσπασε!!!

Επιτέλους…το απόστημα έσπασε!!!  Η Χρυσή Αυγή στα κάγκελα!

Ελπίζω για πολύ-πολύ καιρό._

ΥΓ. Όμως περιμένω και άλλους να δώ στην «μπουρού»-κάπως έτσι δεν το είπε η Ζαρούλια;

Εγρήγορση (για τα εγέρθουτου)…

• Τι είναι το «δημοκρατικό τόξο»; τίποτε άλλο από μια ακόμα μπουνταλοειδή προσπάθεια του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου να τσουβαλιάσει σε έναν ντορβά
• μνημονιακές και αντιμνημονιακές δυνάμεις,
• αποενοχοποιώντας τις πρώτες απ’ τις ευθύνες τους για την άνοδο του νεοφασισμού κι ενοχοποιώντας τις δεύτερες σε συνενοχή με μια πολιτική που κατά τα άλλα αντιμάχονται.
• Με έναν λόγο: κουίσλιγκ και παλικάρια να γίνουμε μαλλιά κουβάρια.
• Τι σχέση με τον αντιφασιστικόν αγώνα μπορούν να έχουν τα κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) των οποίων η πολιτική, οδηγώντας τον λαό στην εξαθλίωση, τροφοδοτεί το φασιστικό μόρφωμα;
• Την ίδια που έχουν τα ΜΜΕ εκείνα που τώρα την πέφτουν στους νεοναζί ενώ έως τώρα έχουν υποστηρίξει όλες εκείνες τις αντιλαϊκές πολιτικές που έδωσαν πρώτη ύλη στον φασισμό για να μεγεθυνθεί.
• Ομως, η εύκολη εξιλέωση που επιδιώκουν υποτελή κόμματα και διαπλεκόμενα ΜΜΕ όχι μόνον για τη γέννηση, αλλά
• και για τη χρησιμοποίηση
• της Χρυσής Αυγής,

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟΥ ΧΑΟΥΣ & Η ΕΛΛΑΔΑ

του Σάββα Καλεντερίδη*

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην πολιτική του ελεγχόμενου χάους που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια στις χώρες της Μέσης Ανατολής και κυρίως στη Συρία. Και εφαρμόζεται η συγκεκριμένη πολιτική σ’ αυτές τις χώρες, γιατί εκεί η δημοκρατία αν δεν είναι ανύπαρκτη, είναι εξαιρετικά αδύναμη, ενώ υπάρχουν και άλλες ιδιαιτερότητες, όπως εθνοτική ανομοιογένεια και θρησκευτική ιδιαιτερότητα. Με το τελευταίο θέλουμε να επισημάνουμε το γεγονός ότι η απολυτότητα της ισλαμικής θρησκείας, καθιστά τις κοινωνίες εύκολα μετατρέψιμες σε «φωτιά» που καίει την ίδια τη χώρα, κατά περίπτωση! Όσον αφορά τις χώρες της Μέσης Ανατολής που υφίστανται την πολιτική του ελεγχόμενου χάους, υπάρχουν μείζονα γεωπολιτικά συμφέροντα που εξυπηρετούνται από την εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής. Μηχανισμοί δε που εκπροσωπούν τα συγκεκριμένα συμφέροντα, «ακτινογραφούν» τις ιδιαιτερότητες και τις αδυναμίες της κάθε χώρας και αναλόγως εφαρμόζουν το μοντέλο της πολιτικής ταιριάζει.