Όταν η αυτογελοιοποίηση κρύβεται πίσω από την αποκλιμάκωση

https://www.hantzopoulos.gr/index.php

Μαργαρίτης Γιώργος(πηγή)

Το Oruc Reis επέστρεψε μετά από καιρό στο λιμάνι της Αττάλειας για ανεφοδιασμό και επισκευές. Ίσως δε και για διπλωματικούς λόγους. Προηγουμένως, για έναν ολόκληρο μήνα είχε εγγράψει σοβαρούς τίτλους ιδιοκτησίας σε μια τεράστια θαλάσσια ζώνη το μεγαλύτερο μέρος της οποίας –όπως και να διαβάσουμε το διεθνές δίκαιο– ανήκει εν δυνάμει στην Ελλάδα, όπως επίσης και στην Κύπρο. Με απλά λόγια εμείς μιλάμε για αποκλιμάκωση κι αυτό έχει ολοκληρώσει με το παραπάνω την πολιτική αποστολή του.

Η ελληνική κυβέρνηση, και σε αυτήν την περίπτωση, έδειξε μεγαλοψυχία. Μόλις το τουρκικό ερευνητικό πλοίο επέστρεψε στο λιμάνι όλα όσα είχε διαπράξει προηγουμένως ξεχάστηκαν μονομιάς. Ξεχάστηκαν με τον ίδιο τρόπο που, νωρίτερα, είχαν ξεχαστεί οι «κόκκινες γραμμές» και τα άλλα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων.

Τα παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα – Η υπόθεση της αναβολής υπογραφής συμφωνίας για τις φρεγάτες Belh@rra

Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Crash, αναφερόμενος στην κρίση των Ιμίων και στα όσα του είπε ο Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ σε ιδιωτική συνάντηση που είχε μαζί του στη Νέα Υόρκη, αφού είχε αφυπηρετήσει ο Αμερικανός διπλωμάτης που είχε χειριστεί την κρίση των Ιμίων ως υπηρεσιακός υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είπε:

«Τότε ο Χόλμπρουκ μού εξήγησε το εξής εκπληκτικό: όλος ο χώρος του Αιγαίου είχε μπλοκαριστεί ηλεκτρονικά από τους Αμερικανούς και δεν επρόκειτο να χαθεί ούτε μία ανθρώπινη ζωή. Οι πύραυλοι και οι βόμβες των πολεμικών σκαφών των δύο στόλων δεν θα έβρισκαν κανέναν στόχο. Είχαν φροντίσει οι Αμερικανοί να μην χτυπηθεί κανένα σκάφος».

Δεν καταλαβαίνουμε την κρισιμότητα της κατάστασης ή…

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ-pontos news.gr

Η πολιτική ηγεσία της χώρας ή δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία, ή έχει καταλάβει και επειδή δεν μπορεί να το διαχειριστεί, κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Μετά την τηλεφωνική συνομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον πρόεδρο της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν, η οποία συνομιλία προήλθε μετά από πρωτοβουλία του πρώτου, όπως δήλωσε ο ίδιος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο δημιουργείται κλίμα για έναρξη ενός ελληνοτουρκικού διαλόγου.

Στην Ελλάδα το κλίμα το καλλιεργούν εκείνοι, πολιτικοί, ακαδημαϊκοί, διανοούμενοι και δημοσιογράφοι, που είναι υπεύθυνοι για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα και η Κύπρος, απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα. 

Η Τουρκία έχει ήδη οριοθετήσει και στην Αθήνα ζητάνε ακόμα Χάγη!

Λυγερός Σταύρος

Τον περασμένο Φεβρουάριο το ΕΛΙΑΜΕΠ είχε οργανώσει μία εκδήλωση με θέμα την παραπομπή στη Χάγη, ως δρόμο επίλυσης των ελληνοτουρκικών. Ομιλητές ήταν πρόσωπα που έχουν χειρισθεί τα ελληνοτουρκικά (Γιώργος Παπανδρέου, Μπακογιάννη, Κατρούγκαλος και Ροζάκης). Εκείνη η εκδήλωση είχε για μία ακόμα φορά επιβεβαιώσει ότι σύσσωμο σχεδόν τον πολιτικό σύστημα έχει αναγάγει σε μονόδρομο την παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο.

Λίγες ημέρες μετά από εκείνη την εκδήλωση η Τουρκία είχε εξαπολύσει την υβριδική επίθεσή της στον Έβρο με όπλο οργανωμένους μετανάστες. Η επίθεση εκείνη υπογράμμισε με τον δικό της εξόφθαλμο τρόπο πόσο βουτηγμένο στις αυταπάτες και στη στρατηγική αμηχανία του είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη συνέχεια. Μπορεί τα γεγονότα στον Έβρο να εξόρισαν προσωρινά από το προσκήνιο τη φιλολογία περί Χάγης, αλλά δεν την ακύρωσαν.

Ποιος κάνει κουμάντο, τελικά, στη Θράκη;

Είχαμε επισημάνει και στο παρελθόν, όταν βλέπαμε τον συνεχιζόμενο στρουθοκαμηλισμό του ΥΠΕΞ μας, ότι – παρά τις μύριες όσες αποδείξεις είχε στα χέρια του για την λυκοφιλία της Τουρκίας – δεν έλεγε να βάλει μυαλό και συνέχιζε να μας αποκοιμίζει με το τροπάρι της αυταπάτης των Mέτρων Oικοδόμησης Eμπιστοσύνης (MOE) μαζί της.

Είχαμε ήδη διανύσει χιλιόμετρα ψευδαισθήσεων, μέχρι που προσγειωθήκαμε βίαια στην πραγματικότητα των γεγονότων του Έβρου, όταν καταλάβαμε, ως ελληνικό κράτος, τον άμεσο κίνδυνο που διατρέχαμε βάσει του σχεδίου εργαλειοποίησης του μεταναστευτικού στρατού απ’ τον Ερντογάν, με στόχο την παραβίαση των ελληνικών συνόρων στη Θράκη.

Γιατί η σύγχρονη Ελλάδα δεν παράγει εθνικούς ηγέτες και αντίστοιχες πολιτικές

Κοντογιώργης Γιώργος

Αντιμετωπίζοντας το τελευταίο διάστημα έναν ολοένα και πιο επιθετικό Ερντογάν, έχει σημασία να γνωρίζουμε ποια είναι η σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής στην Ελλάδα. Όπως επίσης και ποιον ρόλο στο πλαίσιο αυτό επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους οι εγχώριοι ηγήτορες. Στην Ελλάδα η σχέση κοινωνίας και πολιτικής, δηλαδή το πολιτικό σύστημα, ήταν σταθερά αποκομμένο από την κοινωνική συλλογικότητα. Και ήταν επίσης εχθρικό προς οποιαδήποτε πολιτισμική αναφορά και ιστορικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Την κοινωνία η ελληνική άρχουσα τάξη την αντιμετώπιζε διαχρονικά ως άθροισμα ατόμων, ως μια σχέση με έκαστο μέλος της, όχι της συλλογικότητας. Και αυτό είναι ακριβώς το κεντρικό πρόβλημα. Όντας αποκομμένη η τάξη αυτή (η πνευματική ηγεσία, οι οικονομικοί παράγοντες που λυμαίνονται το κράτος και η πολιτική ηγεσία) από την κοινωνία οικοδομεί μια αντίληψη παρασίτου που απομυζά τον κορμό του δέντρου (το κράτος) και δι’ αυτού τη γη (την κοινωνία) για να τραφεί.

Τελικά δεν πρόκειται να βάλουμε μυαλό

ΣΑΒΒΑΣ ΚΑΛΕΝΤΕΡΙΔΗΣ

Είχαμε την ελπίδα ότι η κρίση που εμφανίστηκε πριν από σχεδόν δέκα χρόνια θα λειτουργούσε παιδευτικά, και άρα λυτρωτικά για την πατρίδα μας.

Ότι δηλαδή πολιτικό σύστημα, κόμματα, οι λεγόμενες οικονομικές, πνευματικές και καλλιτεχνικές ελίτ, ο δημοσιογραφικός κόσμος και η ίδια η κοινωνία, που ειδικά η τελευταία, δηλαδή οι απλοί Έλληνες πολίτες, πληρώνουμε μεγάλο τίμημα, θα είχαμε μελετήσει τα αίτια της κρίσης και αυτό από μόνο του είναι μια θεραπευτική διαδικασία.

Γιατί όπως μου είχε πει ένας Έλληνας μουσουλμάνος της περιοχής Τόνγιας (Θοανίας) Τραπεζούντας, σε ένα ταξίδι μου εκεί τη δεκαετία του 1990, αναφερόμενος στα παθήματα των δικών του, «για να μαθάν’τ’ς πρέπει να παθάν’τ’ς», που σημαίνει «για να μάθεις, πρέπει να πάθεις».

Εμείς όμως στην Ελλάδα του 2020, μετά από δέκα χρόνια παθημάτων, δεν φαίνεται ότι διδαχτήκαμε από αυτά και μάλλον δεν μάθαμε.

Το «Κόμμα της Χάγης»

ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Κακά τα ψέματα, το Κυπριακό επέδρασε καταλυτικά αρνητικά στο συλλογικό υποσυνείδητο του Έλληνα και της ηγεσίας του. Από τότε, μια υποβαθμισμένη –από κάθε άποψη– ελληνική ελίτ δεν μπορεί να συνέλθει. Και παρασύρει το σύνολο της κοινωνίας.

Ένας χορός τυφλωμένων εξουσιομανών, στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας γκεμπελικές τακτικές προπαγάνδας αποδυνάμωσε, ως ακραία, κάθε φωνή που διεκήρυσσε πως όλα, στη ζωή μιας κοινωνίας, δεν είναι ένα αέναο φαγοπότι.

Είναι οι ίδιες δυνάμεις που σήμερα, εν ονόματι της «ησυχίας» τους, είναι διατεθειμένες για υποχωρήσεις. Φοβούνται όμως την οργή του κόσμου και καλλιεργούν ένα κλίμα κάλυψής τους από τη Χάγη. Επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τις παράνομες απαιτήσεις της Τουρκίας, αλλά με απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου. Να παρουσιάσουν τις υποχωρήσεις ως κάτι που τους επεβλήθη. Είναι το «Κόμμα της Χάγης». Μια διακομματική συσσώρευση φοβισμένων, εξουσιομανών, αποδομιστών.

Αδυνατούν να πούνε σε ένα λαό που έχει μαλθακώσει και ζει σε φαντασιώσεις τι έρχεται

 Πέτρος Ούτσης

«Οι Σουηδοί όπως και πολλά άλλα κράτη κατανοούν πλήρως την σημασία της επικοινωνίας σε έναν σύγχρονο πόλεμο και για το λόγο αυτό λαμβάνει μέτρα όχι μόνο για να ενισχύσει την ικανότητα του στρατού αλλά και για να αυξήσει την «ανθεκτικότητα της κοινωνίας» σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Η κυβέρνηση της Σουηδίας διόρισε μια Επιτροπή Άμυνας το 2017 για να εξετάσει πέρα ​​από τα τρέχοντα ζητήματα άμυνας, να αξιολογήσει και την  μελλοντική αμυντική πολιτική και τη στάση της χώρας. Μια πρόσφατη έκθεση της Επιτροπής επικεντρώνεται συγκεκριμένα στην ανάγκη να προετοιμαστεί ολόκληρη η κοινωνία για το χειρότερο σενάριο του πολέμου.»

Αυτό είναι απόσπασμα από άρθρο του «viadiplomacy» τον (Απρίλιο 2018) με τίτλο «Η Σουηδία προετοιμάζει την κοινωνία για πόλεμο και δείχνει τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα»

Την ίδια ώρα ο διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ταιβάν μετά από μεγάλης κλίμακας άσκηση με την συμμετοχή του στρατού, υπηρεσιών και δεκάδων χιλιάδων πολιτών σημείωνε «Πιστεύω ότι οι πολίτες μας πρέπει να αισθάνονται πολύ σίγουροι για την αποφασιστικότητα του στρατού μας να υπερασπιστούμε και να προστατέψουμε τη χώρα μας». Και αυτό, απέναντι στην Κίνα.